همه ی فعالان حرکت ملی بر این امر متفق اند که برای مبارزه با رژیم نژاد پرست ایران باید مبارزه کرد و چاره ای جز آن نیست، ولی در شکل و شیوه ی مبارزه با یکدیگر اختلاف نظر دارند و تا کنون نیز به نتیجه نرسیده اند و شاید هم هرگز به توافقی نرسند ،چراکه هرکدام در ارزیابی ماهیت رژیم دیدگاههای متفاوتی دارند. اما این عدم توافق به معنای دست کشیدن از مبارزه و بی تفاوتی در قبال نفی هویت ملی و قتل عام فرهنگی و تاراج و اشغالگری رژیم نمی باشند،
نزدیک به ۱۰۰ سال از غصب حاکمیت و ۷۰سال از اشغال آزربایجان جنوبی و ۳۸ سال استبداد رژیم به ظاهر اسلامی میگذرد، وما هر روز شاهد جدایی بخشی از سرزمین نیاکانمان والحاق آن توسط اشغالگران و توسعه طلبان تا دندان مسلح بودیم.
هر ساله بی شمار هموطنانمان توسط سیاستهای رژیم اشغالگر آسیمیله شده و به صف دشمنان وطنمان می پیوندند . در رادیو وتلویزیون و روزنامه ، در کتابهای درسی تحقیرمان میکنند، دریاچه مان را به خاطر کوچ اجباری از سرزمینمان هدفمند خشک میکنند و ما باز از مبارزه ی مدنی و خواست حقوق شهروندی به شکل مسالمت آمیز دفاع میکنیم حال آنکه از بدو انقلاب تا به حال جز اینکه بیشتر به حاشیه رانده شده و مورد بی مهری حتی به اصطلاح اپوریسیون( توهین های کمونیست کارگری و .... )قرار گرفتیم دست آوردی نداشتیم ، چرا که خشونت رژیم علیه ملتمان جنبه ی ایدولوژیکی نیز دارد. هم تمامیت رژیم و هم اپوزیسیون رنگارنگ آن بر این باورند که ایران یعنی آریایی و زیان یعنی فارسی و تورک وعرب یعنی وحشی و متجاوز، بنابر این ملت آزربایجان در مقابل برخوردهای قهر آمیز رژیم چاره ای جز دفاع از هویت و خاک خویش ندارد
ما معتقدیم اگر چه مبارزات مدنی و مقاومتهای منفی در برخی از کشورها کاربرد داشته و به نتیجه ی دلخواه رسیده و می رسد ولی در کشوری مانند ایران با حکومت و اپوزیسیونی صد در صد نژاد پرست که کوچکترین صدایی را با شدید ترین وجهی خفه می کند و اصولا خواسته های مشروع و برحق ملل تحت ستم و بویژه آزربایجان را با اعدام وشکنجه و زندان و اتهامات توخالی ،مزدور بیگانه ، تجزیه طلب و ...پاسخ میدهد و از طرفی با اعتماد به حمایت اربابانش هیچ گونه اهمیتی به اعتراض ها و محکومیتهای سازمان های حقوق بشری نداده و در سوریه نشان داد که به خاطر در قدرت ماندن از هیچ جنایتی دریغ نمی کند.کاربردی نداشته و اصرار در بکارگیری تنها یک شیوه اشتباهی استراتژیک محسوب میگردد.
پس برای رهائی ملتمان و برای حفظ هستی و هویت خود ناچاریم به مبارزه ی مشروع مردمی رو آوریم زیرا چاره ای جز این نداریم،اگر نجنبیم خاک و هستیمان توسط رژیم نژادپرست آریایی و تروریستهای توسعه طلب نابود می شود. پس برای آزادی ملت خویش از دست رژیم اشغالگر و حامیانش ، تنها یک راه باقی میماند و آن مبارزه ی مشروع مردمی است.
زنده باد یاد و خاطره شهدای ۱خورداد !
پیش به سوی استقلال وآزادی آزربایجان جنوبی
نژاد پرست آن است که دده قورقود را می ستاید و نمی گوید چرا در گذشتگان آذربایجان و ترک زبانان قفقاز یک نفر که نامش قورقود باشد نیست؟ چرا در شاهکار حیدربابایه سلام نام «عاشیق رستم» هست و نه نام «عاشیق قورقود». چرا نام فرزند پیشه وری داریوش است و نه قورقود.
پاسخحذفنژاد پرست آن است که تلویحا اکثریت شاعران بزرگ آذربایجان و قفقاز را که به فارسی شاهکارهای خود را سروده اند خائن می داند.
نژاد پرست آن است که نمی بیند حتا ضمیر من در ترکی به فارسی ست.
نژآد پرست آن است که خونریزانی چون آتیلا و چنگیز و تیمور را می ستاید